أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ
هر پدیده ای، هر جریانی، و هر واقعیتی در جامعه و در تاریخ در صورتی می ماند و بارور می شود که در اصل و ریشه، طیب و پاکیزه باشد.
کلمه یعنی همه پدیده ها و همه حادثه ها و همه ی اندیشه ها و عقیده ها و خلاصه همه ی چیزهایی است که در این عالم به انسان ارتباطی دارد. کلمه، اگر طیب باشد، اگر سالم باشد و اگر مانند نهالی که در سرزمین مناسبی غرس می شود در سرزمین مناسب خود قرار بگیرد، رشد می کند.
همه ی جریان های تاریخ را و همه حوادث را می شود با این ترتیب و با این معیار، نسبت به ماندن یا نماندشان پیش بینی کرد.
دغدغه های فرهنگی/صفحه 27
+ جمله آخر را که می خوانی و به سه کلمه در آن دقت می کنی چیزهایی دستگیرت می شود. 1. همه جریان های تاریخ (از جمله ما!) 2. معیار (پاکیزکی در شروع و مراحل) 3. پیش بینی ماندن یا نماندن. (یا نماندن!)
+ روز و ماه و سال می گذرد و در پیچ و خم طرح و برنامه ریختن، یا اجرای ناقص برنامه ها، و بعد از آن تقصیرها را گردن همدیگر انداختن و لحظه ای به خود فکر نکردن و به رشد خود اهمیت ندادن گیر کرده ایم. مسئولیت ها را به خود بار می کنیم و خوشحالیم و کرکره ی تزکیه هم پایین است.
